Kalender
vrijdag 12 april 2024
t/m vrijdag 21 juni 2024
Activiteit
Voetbalacademy 2023-'24
18:15 - 19:30
Sportpark
vrijdag 3 mei 2024
Agenda
Kaartavond
20.00 uur
kantine
woensdag 8 mei 2024
Activiteit
Automobielbedrijf P. van de Ven Penaltytoernooi 2024
18:00 - 20:00
Sportpark Smagtenbocht
zondag 12 mei 2024
Activiteit
Afsluiting senioren
vrijdag 17 mei 2024
Activiteit
voetbalquiz
kantine
Gezin in coronatijden
Dag 62
Een paar dagen geleden werd ik snotterig wakker. In normale tijden haal je dan een keer extra je neus op, in deze dagen van opperste alertheid gaan alle alarmbellen af.
“Dan moet je je laten testen,” zei mijn vriendin, praktisch als altijd.
Een korte zoektocht op internet leidde naar een testafspaak: dinsdagochtend om 08.39 uur in Dordrecht. Omdat je in tijden van nood niet moet zeuren over oncomfortabele afstanden, stapte ik dinsdagochtend kwart over zeven in de auto. Pikkedonker, de wereld nog in diepe rust.
Afijn, de beelden van zo’n testafname zijn bekend: een foeilelijke loods, in slagorde opgestelde tafels met laboratoriummateriaal. Een twintiger, waarschijnlijk student informatietechnologie, maar nu als vrijwilliger aan het front in de strijd om het vaderland te redden, staat als een hersenchirurg met mondkapje én spatkap naast mijn auto.
“Hiermee ga ik u testen,” zegt hij. Hij laat me een stokje zien van twintig centimeter. Een wattenstaaf, maar in deze context lijkt het op het zwaard van Damocles. Behendig laat hij de lans afdalen in mijn keel. Even vrees ik dat de boerenkoolstampot van mijn vriendin gehakt gaat maken van de gehele steriele omgeving, maar dan trekt de werkstudent zich terug.
Hij toont me een tweede onderzoeksstick. Deze mag op excursie in mijn neusgat. Ik moet mijn kin in een bepaalde hoek houden en dan gaat de wattenstok diep, heel diep. Het stompje maakt me bewust van plekken in mijn hoofd waar ik het bestaan nooit van vermoed heb. Onderweg lijkt ie langs mijn huig te schuren, zegt het ‘hallo’ tegen mijn buis van Eustachius en kriebelt het even aan mijn linkerhersenkwab. Dan verdwijnt ie weer door de uitgang.
“Hoe was het?” vraagt mijn vriendin bij thuiskomst. Hoewel het onderzoek nog geen halve minuut duurde en voor volk en vaderland werd afgenomen, nadert een oud-Hollands gezegde het meest het goede antwoord:
“Hoe dichter bij Dord, hoe rotter het wordt.
