Kalender
vrijdag 12 april 2024
t/m vrijdag 21 juni 2024
Activiteit
Voetbalacademy 2023-'24
18:15 - 19:30
Sportpark
vrijdag 3 mei 2024
Agenda
Kaartavond
20.00 uur
kantine
woensdag 8 mei 2024
Activiteit
Automobielbedrijf P. van de Ven Penaltytoernooi 2024
18:00 - 20:00
Sportpark Smagtenbocht
zondag 12 mei 2024
Activiteit
Afsluiting senioren
vrijdag 17 mei 2024
Activiteit
voetbalquiz
kantine
Het gezin in thuisisolatie
Dag 10
Okay, dus deze zomer ook een streep door de Olympische Spelen. Alles wordt minder. Het enige dat méér wordt zijn emoties. Vrees, twijfel, paranoia; het kruipt onder de huid als schimmel onder nat behang. Met opzet zoeken we daarom de vrolijkheid op, bijvoorbeeld door samen met de jongens nieuwe gerechten te bereiden.
“Moet dat Franse kaasje echt bij de pasta, pap?”
“Yep, probeer maar.”
“Mm, eigenlijk best lekker!”
Andere luchtigheid vind ik bij DWDD. Maandag stond Willeke Alberti daar op het Podium Van Gedeelde Smart. Ze zong ‘Samen zijn’, normaal een lied vol vals sentiment, maar nu vatte het genadeloos ons uitgeklede leven samen. Vergeefs probeerde ik grote brokken weg te slikken.
“Wat is er, papa?”
“Eh, …. Ja, eh, …. ik denk een beetje te veel Franse kaas, jongen.”
Emotie overviel me ook tijdens een wandeling bij het vallen van de avond. Tussen twee boerderijen door zag mijn vriendin in de verte ineens vier reeën in een open veld. De ondergaande zon boven de bosrand maakte het moment compleet. Een paar seconden staarden twee werelden naar elkaar, de reeën en mijn vriendin en ik. Ook crisistijd deelt cadeautjes uit. Opnieuw probeerde ik gehaast de emotie weg te slikken. Met lichte spot keek mijn meisje opzij.
“Te veel Franse kaas?”
Ze kent me langer dan vandaag.
“Moet dat Franse kaasje echt bij de pasta, pap?”
“Yep, probeer maar.”
“Mm, eigenlijk best lekker!”
Andere luchtigheid vind ik bij DWDD. Maandag stond Willeke Alberti daar op het Podium Van Gedeelde Smart. Ze zong ‘Samen zijn’, normaal een lied vol vals sentiment, maar nu vatte het genadeloos ons uitgeklede leven samen. Vergeefs probeerde ik grote brokken weg te slikken.
“Wat is er, papa?”
“Eh, …. Ja, eh, …. ik denk een beetje te veel Franse kaas, jongen.”
Emotie overviel me ook tijdens een wandeling bij het vallen van de avond. Tussen twee boerderijen door zag mijn vriendin in de verte ineens vier reeën in een open veld. De ondergaande zon boven de bosrand maakte het moment compleet. Een paar seconden staarden twee werelden naar elkaar, de reeën en mijn vriendin en ik. Ook crisistijd deelt cadeautjes uit. Opnieuw probeerde ik gehaast de emotie weg te slikken. Met lichte spot keek mijn meisje opzij.
“Te veel Franse kaas?”
Ze kent me langer dan vandaag.
