Kalender
vrijdag 12 april 2024
t/m vrijdag 21 juni 2024
Activiteit
Voetbalacademy 2023-'24
18:15 - 19:30
Sportpark
vrijdag 3 mei 2024
Agenda
Kaartavond
20.00 uur
kantine
woensdag 8 mei 2024
Activiteit
Automobielbedrijf P. van de Ven Penaltytoernooi 2024
18:00 - 20:00
Sportpark Smagtenbocht
zondag 12 mei 2024
Activiteit
Afsluiting senioren
vrijdag 17 mei 2024
Activiteit
voetbalquiz
kantine
Gezin in coronatijden
Dag 61
Deze tijd vraagt veel offers. Van horeca-ondernemers, kleine zelfstandigen en vooral van jongeren. Niet op zoek mogen naar je eigen identiteit, niet je eigen grenzen kunnen aftasten, niet mogen ontdekken wat dat vaatje testosteron in je lichaam allemaal teweeg kan brengen, maar in de plaats daarvan met je ouders op de bank naar een nieuwe aflevering van ‘Ik hou van Holland’ kijken; dat is pittig.
Zeker als de maatschappelijke discussie zich toespitst op de vraag of die opoffering van een hele generatie en het sluiten van cafés rechtvaardigen dat het leven van hoogbejaarden verlengd wordt. Sommige gedupeerden spreken over ‘het snoeien van oud kreupelhout’.
Mijn ouders zijn het kreupelhout.
Vanwege hun toenemende dementie verhuisden mijn zus en ik onze vader en moeder in het voorjaar naar de gesloten afdeling van het plaatselijk verzorgingstehuis. Daar zitten ze op hun plek, ze worden er goed verzorgd. Vaak is het er een wonderlijke toestand: oudjes schuifelen eindeloos op en neer van de ene gesloten deur naar de andere, een man spreekt me aan of ik zijn konijn gezien heb, een vrouw staart in het luchtledige en anderen dansen rondom de piano waar een bewoner een sonate van Mozart uit tevoorschijn tovert. Precies hetzelfde eigenlijk als het leven buiten. Tussen alle gekkigheid schalt de stem van mijn vader over de afdeling: “Aan tafel!” Zijn alzheimer heeft vele functies aangevreten, van zijn eetlust blijven ze af.
Mijn moeder is een ander verhaal. In haar hoofd worden allerlei bruggen in hoog tempo met een moker weggeslagen. Ze kan met plasdrang schuifelen naar het toilet, eenmaal daar aangekomen heeft ze geen idee wat er moet gebeuren om zichzelf van die last te verlichten. Haar avonden leiden eerder naar angst dan naar rust. Met regelmaat zit er een verpleegster geruststellend aan haar bed omdat ze ergens onderweg is vergeten hoe dat moet, in slaap vallen.
Moeten restaurants sluiten en jongeren een deel van hun ontdekkingstocht afstaan om daarmee het leven van hoogbejaarden te verlengen? Ik heb er heel lang over nagedacht, maar ik heb geen antwoord op deze zeer dwingende vraag.
Zeker als de maatschappelijke discussie zich toespitst op de vraag of die opoffering van een hele generatie en het sluiten van cafés rechtvaardigen dat het leven van hoogbejaarden verlengd wordt. Sommige gedupeerden spreken over ‘het snoeien van oud kreupelhout’.
Mijn ouders zijn het kreupelhout.
Vanwege hun toenemende dementie verhuisden mijn zus en ik onze vader en moeder in het voorjaar naar de gesloten afdeling van het plaatselijk verzorgingstehuis. Daar zitten ze op hun plek, ze worden er goed verzorgd. Vaak is het er een wonderlijke toestand: oudjes schuifelen eindeloos op en neer van de ene gesloten deur naar de andere, een man spreekt me aan of ik zijn konijn gezien heb, een vrouw staart in het luchtledige en anderen dansen rondom de piano waar een bewoner een sonate van Mozart uit tevoorschijn tovert. Precies hetzelfde eigenlijk als het leven buiten. Tussen alle gekkigheid schalt de stem van mijn vader over de afdeling: “Aan tafel!” Zijn alzheimer heeft vele functies aangevreten, van zijn eetlust blijven ze af.
Mijn moeder is een ander verhaal. In haar hoofd worden allerlei bruggen in hoog tempo met een moker weggeslagen. Ze kan met plasdrang schuifelen naar het toilet, eenmaal daar aangekomen heeft ze geen idee wat er moet gebeuren om zichzelf van die last te verlichten. Haar avonden leiden eerder naar angst dan naar rust. Met regelmaat zit er een verpleegster geruststellend aan haar bed omdat ze ergens onderweg is vergeten hoe dat moet, in slaap vallen.
Moeten restaurants sluiten en jongeren een deel van hun ontdekkingstocht afstaan om daarmee het leven van hoogbejaarden te verlengen? Ik heb er heel lang over nagedacht, maar ik heb geen antwoord op deze zeer dwingende vraag.
