We mogen weer!

EFC 10 - Bladella 6
0-2 rust
1-3 eindstand

Zondag 30 augustus. Na een lange coronapauze mochten we dan eindelijk weer de wei in. Ondanks de logistieke beperkingen heeft de trainersstaf niet stilgezeten. Met de medewerking van verschillende investeerders hebben we maar liefst drie aanwinsten aan de selectie toegevoegd. Luuk hebben we uit de selectie weten te hengelen, Joeri vond tussen de stucadoorsspullen nog een paar voetbalschoenen en Mostafa is er op het laatst nog bijgekomen voor de exotische trucendoos. Daarmee staan er maar liefst 25 man op de loonlijn. Een unicum.

Het 10e elftal van de Eerselse FC was de eerste test voor de manschappen van Coach Brands. Vandaag zou duidelijk worden of het fanatiek doortrainen in de zomer effect zou hebben of dat we toch beter het kluslijsje van onze wederhelft hadden kunnen oppakken. Een kleine blik op de statistieken van EFC had ons gewaarschuwd. Dit team was voor de coronapauze nagenoeg ongeslagen en ze bleken een spits te hebben die ooit bij de beloften van het Ajax van Noord-Brabant (Willem II) had gespeeld. Al met al een recept voor een pittige kluif.

De strategie was door Coach Brands helder en duidelijk. Vol druk zetten op de verdediging, de tegenstander niet op laten bouwen en zelf de regie in handen nemen. Het startsignaal had het sportpark nog niet verlaten of daar was de eerste kans al. Holleman werd de diepte ingestuurd en kon met twee hijgende EFC’ers in zijn nek op de keeper af. Het vizier stond blijkbaar nog niet op scherp want de keeper pareerde zijn inzet. Onverminderd hielden we de druk op de verdediging en lieten we EFC niet in het spel komen. Hierdoor konden we na iedere uittrap van de EFC doelman de bal oppikken en de strijd naar voren weer voortzetten.

Na wat speldenprikjes was het in de 22e minuut raak. Holleman ging weer de diepte in en legde de bal terug op Luuk. Deze krulde hem van buiten de zestien met zijn fluwelen linker over de keeper heen. Het gevloek van de doelman klonk als muziek in oren.

Voor EFC was het pompen of verzuipen. Vanuit een solide verdedigingslinie kwamen we enkele keren gevaarlijk door. Als we iets scherper in de aannames en afwerking waren hadden we het telraam er al 3 of 4 keer bij kunnen pakken.

In minuut 41 was het eindelijk weer raak. Na een scherpe aanval via rechts wist Thijs een afvallende bal - wederom van buiten de zestien - over de keeper te krullen. Met 0-2 konden we de rust in.

De tactiek voor de tweede helft bleef ongewijzigd. Al kostte dat op het inmiddels drijfnatte veld behoorlijk wat kruim. Ondanks de wegvloeiende krachten kwam EFC er niet aan de pas. Onze verdediging stond als een huis, daar kwam nog geen spitsmuis doorheen.

Meerdere malen hadden we de kans gehad om de wedstrijd op slot te gooien. Holleman prikte na een solo de bal in het zijnet, Harm en Thijs waren een paar keer gevaarlijk van afstand en Vroomen wist nog een bal richting de A67 te vuren. Een paar gevaarlijke schoten zette de EFC keeper aan het werk, maar die had vermoedelijk in de zomer ook doorgetraind want hij gaf geen krimp. Zonder echt grote problemen hadden we de pot aardig onder controle.

3 minuten voor tijd deed EFC wat terug. Een voorzet werd scherp binnen geknikt achter Jimmy, die tot dan toe voornamelijk grassprieten had geteld. Ondergetekende was op dat moment zijn tong van zijn schoen af te halen rond de middenstip dus of de bal van links of rechts kwam, ik durf het je niet te zeggen…

Gelukkig was een halve minuut later Pako aan de beurt. Thijs kwam goed door op links en slingerde de bal voor de pot. De bal ging over de verdediging heen en Pako begon al te glunderen voordat de bal bij hem was. Dan weet je al hoe laat het is. De bal werd hard en laag in het net gewerkt.

Met een 1-3 stand had de scheids genoeg gezien en de manschappen konden moegestreden het veld af. De kruitdampen trokken weg en de EFC spits kroop weer uit de broekzak van onze centrale verdediging. Een knappe teamprestatie waar iedere linie een dikke pluim voor verdiend.

We twijfelde bij aanvang van het seizoen of de nieuw aangeschafte Luuk überhaupt een beetje kon ballen, maar met de - geheel terechte - ontvangst van de eerste Tietenbeker van dit jaar kunnen we daar ook een vinkje achter zetten.

Aanstaande zondag staat de volgende bekerpot op het programma waarbij we de Blaugrana uit Hapert ontvangen. Als we daar de drie punten in huis weten te houden kan het zomaar eens de kortste weg naar Europa opleveren.