Het doelpunt wat geen doelpunt mocht zijn

Op kunstgrasveld 1B, waar de rijm nog als een wit laken over de groene ondergrond lag, werd er in een soort wintersfeer afgetrapt voor alweer de 6e wedstrijd in deze zware competitie. We treffen wederom het team van RKSV Nuenen, waartegen we na herindeling de nieuwe poule gestart zijn.

De 1e helft ontpopte zich als een echt gevecht (in de positieve zin van het woord) om de tegenstander zo weinig mogelijk gelegenheid te bieden een kans te creëren, laat staan een doelpunt te maken. Er werd van onze kant met man (+ vrouw) en macht gewerkt, om de gasten ver van onze keeper Olaf weg te houden.
Er heerste een soort van “over mijn lijk” mentaliteit, met misschien wel de uitslag van de uitwedstrijd tegen dit team in het achterhoofd: “Die toenmalige 13-0 gaat vandaag zéker niet gebeuren!”. Er werd als leeuwen gevochten voor elk bal en elke meter.
Niet alleen was het tegenhouden geblazen, we deden heel goed mee met de gasten en creëerden zelf net zo goed ook kansen. Op de rechterflank zag je Marjolein en Maud hun “mannetje” staan en wisten ze het, met Jurre als slot op de deur aan die kant, de mannen uit Nuenen knap lastig te maken.
Aan de andere zijde was Jens een plaag voor hun verdediging. Nick hield als linksachter menig aanval tegen en had zelfs nog adem over om aanvallend Jens aan te sturen.
In de as van het veld met Tieme en Bram beurtelings als centrumverdediger stond het als een huis, waar op het middenveld de kleine Quinty menig tegenstander op de hielen zat als kuitenbijtertje.
En dan niet te vergeten onze goalie Olaf, die met gevaar voor eigen leven, zich voor elk schot wierp. Met zijn (steeds beter wordende) uittrappen wist hij vaak direct onze voorwaardsen aan het werk te zetten en zodoende meteen gevaar te stichten.
Al met al prachtig om te aanschouwen.
Dat het bij het rustsignaal van de scheids “slechts” 0-1 stond, was dan ook meer een verdienste van ons, dan van het goede spel van de Nuenense tegenstander. Zij wisten blijkbaar niet wat hen overkwam, gezien de uitslag van hun thuiswedstrijd tegen ons.

In de rust merkte je als coach dat er weinig aanwijzigingen nodig waren, om de boel op scherp te zetten. Iedereen zat nog vol adrenaline van het super gespeelde eerste half uur en stond te trappelen om verder te kunnen gaan. Een enkele tactische tip was dan ook voldoende.

Vol vertrouwen werd er begonnen aan de 2e helft. Inmiddels had de zon zich ontfermd over het gedeelte waar onze aanvallers zich moesten ophouden en was er weer een (kunst)groene grasmat zichtbaar.... dus aantrekkelijke omstandigheden om er nog eens lekker tegenaan te gaan. Ook omdat er nu richting onze spionkop gespeeld werd. Met dezelfde inzet gingen we de Nuenense formatie te lijf en wederom zag het er aantrekkelijk uit om te zien. Met deze keer Tieme in de spits was er toch wat meer power voorin te vinden. Hij werkte zich drie slagen in de rondte en dat bleek zich al vrij snel uit te betalen. Nadat hij met zijn energieke spel al enkele malen door de vijandelijke linies gewurmd was, deed zich de volgende situatie voor.
Op links lanceerde Jens zichzelf, nadat hij de bal van Nick doorgespeeld kreeg en met een mooie passeerbeweging zette hij de eerste tegenstander op het verkeerde been. Door zijn snelheid wist hij nog net de bal in ’t veld te houden en ging, aangespoord door coach Jos, vol zelfvertrouwen af op de volgende verdediger, om vervolgens ook die zijn hielen te laten zien. Bij de achterlijn aangekomen wist hij de bal voor de goal te slingeren, waar inmiddels Tieme, Maud en Marjolein zich opgesteld hadden. Er onstond een scrimmage voor het doel van de gasten, waarbij de keepster geheel het overzicht kwijt moet zijn geweest, want na enig flipperkast effect, kwam de bal pardoes voor de voeten van Tieme en die drukte zonder na te denken meteen af, om de bal naast een verbrouwereerde doelvrouw tegen het net te schieten.
De ontlading van de Bladella spelers en enthousiast meelevende toeschouwers was bijna niet met een pen te beschrijven. Spelers vielen elkaar in de armen en de supporters die zich achter het vijandelijke doel hadden opgesteld, sprongen stuk voor stuk een gat in de lucht. Één van de moeders maakte zelfs spontaan een vreugde dansje.
Toen kwam echter de grote teleurstelling.....de scheidsrechter had blijkbaar al eerder de aanval afgefloten. Bij de actie van Jens had hij geconstateerd dat de bal over de zijlijn was geweest en vanwege de spanning was (bijna) iedereen dat ontgaan. Helaas voor ons kneep de referee niet ’n keer een oogje dicht en bleef hij bij zijn beslissing. Toch een moedig moment voor hem, om zich niet te laten beinvloeden door de omgeving en situatie, want ga er maar eens aan staan als jeugdscheids.
Hoe langer de aansluitingstreffer uitbleef, hoe moeilijker het werd om dezelfde instelling in het veld te handhaven. Je zag dan ook dat de krachten meer en meer wegvloeiden en na de 3e en 4e tegentreffer ging het kaarsje dan ook steeds verder uit. Ook omdat het geluk ons vandaag niet goed gezind was.....enkele keren viel een doelpoging van de Nuenense schutters gelukkig binnen via een voet of teen van een van onze verdedigers.

In het laatste kwartier liep de stand langzaamaan op naar een onverdiend hoge score, maar dat was slechts goed voor de statistieken, zoals men dat zo mooi noemt.
Jammer dat we niet één van de kansjes hebben kunnen benutten om onszelf te belonen voor een uitstekende wedstrijd. We hadden dat zeer zeker verdiend gezien de investering. Diezelfde mening hadden ook de coaches van de tegenstanders uit Nuenen.
Zoals de vader van Jurre na afloop al zei: “Met deze manier van spelen kunnen de trainers verder...”. Dus een dik compliment voor álle spelers, echt niémand heeft verzaakt zijn taak uit te voeren. En dat werd door de toeschouwers nogmaals bevestigd. Ondanks de lichte kou hebben zij zich gedurende de gehele wedstrijd kunnen opwarmen aan de inzet, spanning, mentaliteit en (niet onvoornaam) spelvreugde van het team die de uitvoering ervan tot een spektakelstuk hebben gemaakt. Klasse meisjes en jongens!


MOMENT VAN DE WEEK:
Ons doelpunt waarbij iedereen, die JO11-5 een goed hart toedraagt, heerlijk "uit hun dak ging", maar wat helaas geen doelpunt mocht zijn.

TEAM VAN DE WEEK:
Jurre Snijders, verdediging

SPELER VAN DE WEEK:
Nick van der Plas

AANGEVER VAN DE WEEK:
Bram Verhoeven