Al wat jaren was Theo in strijd met aanvallen op zijn gezondheid. Dat was wel bekend, maar dat dat proces ineens zo snel moest verlopen… Twee weken terug was Theo nog op het sportpark en had ie ’s maandags nog deelgenomen aan de biljartcompetitie.

Getogen in Bergeijk bracht de liefde hem in 1973 naar Bladel, naar de familie Van Beers in de Pius X-straat. Logisch dat Theo daar besmet raakte met het voetbalvirus van Bladella. Hij werd lid van de voetbalclub en speelde o.a. met zwager Ger jarenlang in diverse seniorenteams. Legendarisch zijn de kampioenschappen die hij in die tijd met zijn teamgenoten kon vieren.
Het huwelijk met zijn grote liefde Ank bracht twee kinderen voort: zoon Frank (Kappie) en dochter Mieke. Die leerden al vroeg de route naar ‘de Smagtenbocht’. Theo sloeg zelden een wedstrijd van hen over en was daarbij ook - zeker vanwege zijn humor - een graag geziene gast. Zijn support later bij het sporten van zijn kleinkinderen werd niet minder. Zo was hij in 2016/2017 nog de vaste grensrechter bij het JO15-1 team van kleinzoon Ted. Ook voor het blauwwitte vaandelteam had hij al die jaren warme belangstelling.

Zijn gezin was alles voor hem. In de metaal (bij Moeskops, Bellfires, Barbas en daarna tot zijn pensioen - vijf jaar terug - bij VDL) verdiende hij de kost. Hij was een fijne familiemens, hield van voetbal, een liefhebber van kaarten (rikken) en had vooral zijn passie gevonden in het biljarten. ‘Manneke, manneke, manneke’ verzuchtte hij dan vaak als het toch iets anders liep dan hij bedoelde. Alles wat Theo deed was met grote overgave.

‘Hoe ist…?’ Daarmee begon Theo steevast een praatje. Bij zo’n terugvraag wist hij dan met een kwinkslag zijn eigen lichamelijke mankementen meesterlijk te verbloemen. Klagen stond niet in zijn woordenboek. Niet verwonderlijk dat hij met zijn warme belangstelling en aanstekelijke lach overal vrienden wist te maken. Je kon altijd van hem op aan.

‘Hoe ist…?’
Dat kunnen we helaas niet meer aan Theo zelf vragen.

Het is goed Theo Kaptheijns, ‘ne goeie mens’, gekend te hebben.


Wij wensen Ank, Frank & Josine, Mieke & Jurgen, de kleinkinderen Ted, Ruth, Maud, Sam en Tess en de rest van familie en vrienden heel veel sterkte de komende tijd.