Ondergeschoven kindje
Altijd weer dezelfde praat voorafgaand aan het voetbalseizoen. In iedere lage elftal-kleedkamer butst men elkaar op: “We gaan dit jaar voor het kampioenschap. “Meestal wordt de boodschapper van deze uitspraak in zijn hemd gezet, met als gevolg een douche van hoongelach. Helaas is het in de lagere elftallen dan ook de enige prijs die telt, een kampioenschap. Of je moet je een ware cupfighter tonen, want dan kan het bekertoernooi ook gewonnen worden. Als zelfs dat niet lukt, rest er alleen de troostprijs, een interne competitie. Binnen Bladella is deze competitie opgezet om het moreel van alle zichzelf voetbalgoden wanende voetballers hoog te houden, indien na 3 wedstrijden blijkt dat ook dit seizoen een titel er weer niet inzit. Zo ging het dit seizoen ook met Bladella 7. Voor de beker werd er al meteen 3 keer niet gewonnen. Gevolg hiervan was uitschakeling in de poulefase. De eerste prijs was al voor de competitie begon door onze neus geboord.



Vierde in competitie
Als vervolgens de eerste 2 competitiewedstrijden ook nog eens verloren gaan, wordt er eigenlijk al afgeteld tot zondag 6 mei. Dan zit het seizoen er weer op, en kan het vizier gericht worden op het volgend jaar, waar alle hoop weer bij elkaar geraapt wordt om toch nog een keer succesvol te zijn op het voetbalveld. Of is er toch meer…?
Het antwoord op die vraag is erg makkelijk: Ja, er is zeker meer. In het voetbal gaan we er alsmaar vanuit dat de punten op de ranglijst het enige is dat telt. Tot op zekere hoogte vind ik, als trainer/coach zijnde, dit ook. Tot op zekere hoogte.. Steeds vaker zie en hoor je op een willekeurige zondagmorgen de meest grove zaken voorbijkomen op de amateurvelden. Van opzettelijk gemeen spel, via scheldkanonnades naar massale vechtpartijen. Hoe vaak lees je niet in de krant dat zich weer iets heeft voorgedaan, waarbij je zuchtend denkt: “Daar gaan we weer.”

Respect
Om niet met deze trend mee te gaan, hebben we bij Bladella 7 getracht om ons op een andere manier te onderscheiden van alle concurrenten. Dit wilden we doen door het tonen van respect. Respect voor elkaar, maar ook voor tegenstanders en scheidsrechters. Hier werd uiteraard lacherig over gedaan. ,,Fairplay stelt niets voor” en ,,met fairplay win je niets” waren de meest gehoorde uitspraken in de kleedkamer. Tijdens mijn debuutseizoen bij Bladella viel me op dat sommige spelers op zijn zachtst gezegd licht ontvlambaar waren. Bij het minste of geringste leek er een knop om te gaan, met als gevolg kortsluiting in de bovenkamer. Je zag een harde tackle al van mijlen ver aankomen. Hiermee dupeert een speler zichzelf, omdat hij het etiket ‘schopper’ achter zijn naam krijgt, maar ook het team wordt gedupeerd, omdat dit gedrag meestal leidt tot een wegzending. En o ja, met een beetje pech schop je een tegenstander ook nog het ziekenhuis in.
Hetzelfde gold voor de felle reacties, wanneer de heren voetballers het niet eens waren met arbitraire beslissingen of de emoties niet in bedwang konden houden tegenover tegenstanders en, erger nog, medespelers.
Al deze voorbeelden deden mij besluiten om te kijken of hier progressie in geboekt kon worden. Toen de eerste tussenstand van het Bladella Fairplayklassement onder de mensen werd gebracht, bleek al gauw dat het hameren op respect zijn vruchten afwierp. We stonden er goed voor, en de kratten bier die op de eindstreep voor het grijpen lagen, deden de rest. De mannen zagen in dat het geen enkel nut heeft om frustraties af te reageren op scheidsrechters of tegenstanders. Met schoppen en schelden kun je je seizoen niet redden.

Mooi rapport
Op het eind van het seizoen hadden we een rapportcijfer van 8,38 op de lijst staan. Een cijfer dat ik op school zelden tot nooit hebben gezien, of het moest zijn dat ik het rapport van een kameraad inkeek.
Met het schrijven van dit stuk wil ik niet de indruk wekken dat Bladella 7 het afgelopen seizoen uit ideale schoonzonen bestond, want dit is zeker niet het geval. Het winnen van het fairplayklassement bij Bladella wil niet zeggen dat we, zoals regelmatig gehoord, onze tegenstander vrij baan gaven om te scoren, of dat we de duels niet fel ingingen. Deze zaken hebben namelijk niets met fairplay te maken. Fairplay heeft in mijn ogen alleen te maken met respect.
Wat is het nut van het compleet met de grond gelijkmaken van een scheidsrechter die er op zijn vrije zondagmorgen voor zorgt dat 22 mannen hun hobby kunnen beoefenen? Wat is er het nut van om een tegenstander richting dokterspost te willen trappen? Het antwoord op deze vragen laat ik u zelf bedenken, maar bedenk daar wel bij dat onderling respect op het voetbalveld deze hobby voor iedereen een stuk aangenamer maakt. En de mannen van Bladella 7, die kunnen het weten. Na de laatste wedstrijddag kregen zij 2 kratten bier voor de overwinning van het fairplayklassement. Bier dat ze helemaal zelf verdiend hebben, door respect te tonen voor iedereen die deelnam aan hun wedstrijden.



Zo werd er geen beker of competitie gewonnen door Bladella 7, maar met het winnen van het fairplayklassement hebben deze mannen in ieder geval laten zien geen slechte verliezers te zijn! En dat is zeker een groot compliment waard…

seizoen 2011/2012					Fair Play
Tijdstraffen/gele kaarten/rode kaarten thuiswedstrijden 4e t/m Dames
	tijdstraf		gele kaart		rode kaart
	Bladella	bezoekers	Bladella	bezoekers	Bladella	bezoekers
Bladella 4	0	2	0	2	0	0
Bladella 5	2	3	0	1	0	0
Bladella 6	8	2	0	3	1	1
Bladella 7	1	2	0	0	0	0
Bladella 8	6	4	0	1	1	1
Bladella 9	6	1	0	1	0	1
Bladella 10	3	3	0	0	0	1
Bladella 11	5	5	0	0	0	0
Bladella 12	4	5	1	0	0	0
Bladella 13	1	2	0	1	0	0
Bladella Da1	0	0	0	0	0	0
totaal	36	29	1	9	2	4
totaal   in 120 thuiswedstrijden
2011/2012	65x	tijdstraf	10x	geel	6x	rood