De eerste halve finale is eigenlijk al finale-waardig: Les Bleus tegen de Rode Duivels. Een mooi affiche. De mannen van Didier Deschamps hebben het, op de clash met Argentinië na, met twee vingers in de neus zover geschopt. Maar ja, wat wil je ook met spelers als Pogba, Mbappé, Matuidi, Umtiti en natuurlijk topvedette Griezmann. Het team van Roberto Martinez heeft zich ondertussen een reuzendoder getoond door een van de favorieten, Brazilië, in een bloedstollende wedstrijd over de knie te leggen. Ook bij onze zuiderburen aan topnamen geen gebrek. Wat te denken van Hazard, Lukaku, Courtois, Kompany en natuurlijk De Bruyne.

Moeilijk om een favoriet te kiezen. Ben ik nou voor onze zuiderburen en blijf ik solidair met menig collega of ga ik voor de pot in de poule waar ik Frankrijk tot wereldkampioen heb gekroond. Een dubbel gevoel. Dat moet ook zo gelden voor die ene Fransman in het Sint-Petersburg Stadion. Thierry Henry, zelf wereldkampioen met Les Bleus in 1998 zit nu op de bank bij de Rode Duivels. Overwint uiteindelijk het chauvinisme of het zakelijke? Of een beetje van beide? In dat geval wint Thierry vanavond dus altijd.

Ik verheug me sinds afgelopen vrijdag al op dit potje. En ik word niet teleurgesteld. Vanaf minuut één is het een ware thriller. De Rode Duivels direct de aanval. Les Bleus houdt tegen en komt er af en toe vervaarlijk uit. Ik zit op het puntje van mijn stoel. Op de bank bij onze zuiderburen zit Thierry met een stalen gezicht. Uit niets blijkt wie zijn favoriet is. Theater? Inwendig moet hij toch ook op het puntje van de bank zitten?
In deel twee van deze thriller komt Frankrijk al snel op voorsprong via Umtiti. Henry kan in Sint-Petersburg maar ternauwernood een vreugdesprongetje voorkomen. Met enige moeite weet hij een teleurstellend gezicht op te zetten. Ondanks een dozijn gevaarlijke kansen lukt het de broodheer van Henry niet om langszij te komen. Laatste fluitsignaal. Les Bleus naar de finale!

Thierry kan een glimlachje niet onderdrukken. Ik ook niet. Net als bij Thierry Henry kon ook ik vandaag niet verliezen. Het gevaar van een titel voor de Rode Duivels is verdwenen en daarmee ook het dreigende leedvermaak van collega’s. Nu is het eerder andersom. Bovendien is de kans op de volle buit in de voetbalpoule nog steeds aanwezig, Le Bleus worden wereldkampioen.

Nog een paar dagen ploeteren en dan genieten van een welverdiende zomervakantie. Ik denk dat we dit jaar op vakantie gaan in het land van Thierry.

Jos Cosijns