De komende weken doen zowel actief voetballende vrouwen als de dames langs de lijn verslag in achtereenvolgende, prachtige portretten.

Doel voor ogen
“Het is echt waar ma! Ik kies voor voetbal”, zal Loesje Waarma in haar allerjongste jaren gezegd hebben. Als korfballiefhebber moest ze op een gegeven ogenblik de keuze maken tussen ófwel voetbal ófwel korfbal. Het vuur werd haar niet aan de schenen gelegd. Integendeel. Geheel uit vrije wil besloot Loesje de korf in te ruilen voor de voetbalsport. Loesje had vroeger al een echt doel voor ogen.

Een balletje opgooien
“Het liefste had ik het voetbal erbij willen doen. Maar mijn ouders vonden dat ik moest kiezen. De keus was snel gemaakt”, vertelt Loesje. Ze vervolgt: “Als enige meisje was ik altijd op het speelveldje bij ons in de buurt aan het voetballen. Mijn vader en zus zaten op korfbal en mijn broers hebben nooit gevoetbald. Van wie ik het heb, geen idee?!”

Rood, wit én blauw
Loesje is een buitenmens pur sang en gooit graag een balletje op. Met een Fries als partner is voetballen voor haar een uitlaatklep. “Nee, mijn vriend is geweldig! Voetbal is voor mij in zijn algemeenheid een uitlaatklep. Met een gezellige groep meiden onder elkaar kunnen we ontzettend hard lachen om van alles en nog wat. Mijn vriend begrijpt dat. Hij begrijpt mij én mijn voetbalvirus en komt regelmatig kijken. Zelf heeft hij altijd bloedfanatiek gevoetbald. Het is dat zijn werk het nu niet toe laat, maar anders…”, lacht Loesje. “Samen kijken we regelmatig naar wedstrijden op televisie en uiteraard hebben we een PSV-seizoenskaart. Met zijn kleuren wit en rood gecombineerd met onze clubkleuren vormen we één Hollandse glorie”, concludeert Loesje tevreden.

Niet de laatste vrouw
De deugd zit meestal in het midden. Of dit ook voor Loesje geldt? “Jazeker. Ik speel mid mid. Daarnaast heb ik vaak als laatste ‘man’ gevoetbald. Wat een term eigenlijk. Vanaf nu noemen we het ‘laatste vrouw’", grapt Loesje. “Oh ja, in het verleden heb ik nog als spits in het veld gestaan”, vult ze aan.

Fanatieke speler
Deze jongedame is niet van het veld weg te slaan. Scoren is haar doel! Loesje: “Het moet wel sportief gaan anders kan ik echt woedend worden. Ik herinner mij nog dat ik ooit aan de coach gevraagd heb mij van het veld te halen. Ik kreeg door mijn woede zo’n waas voor mijn ogen. Als de coach mij niet van het veld gehaald had, had ik beslist iemand iets aan kunnen doen. Soms speel je tegen echt valse krengen. In dat opzicht heb ik diep respect voor een coach. Vrouwen zijn toch anders dan mannen. Mannen vechten iets meteen goed uit. Vrouwen hebben allemaal een eigen mening en kunnen daarover blijven zeuren. Het is beter elkaar direct een beuk te geven en dan klaar, verder!”

Tijgerbalsem
“Of wij tijgerbalsem in elkaars ondergoed smeren? Nee, dat doen wij niet. Die humor is nog altijd voorbehouden aan de mannen. Maar over balsem gesproken? Men mag ons wel masseren vóór en na de wedstrijd. Tot nu toe zijn het enkel de mannen die kennelijk die 'special treatment' krijgen. Welnu, die selectieruimte, eigen fysio én een uitgebreide massage lijkt ons dames wel wat”, besluit Loesje overtuigd.

bron: De Uitstraling
Geschreven door Jojanneke van Dongen-de Jong