Het Engelse team staat niet bekend vanwege goede prestaties op toernooien. Meestal hebben ze goede voetballers, maar komt het er niet uit. De Three Lions hebben één keer het WK gewonnen in 1966 toen het in Engeland werd gehouden. Op het EK hebben ze twee keer de halve finales bereikt (1968 en 1996), maar ik had het gevoel dat ze dit jaar konden verrassen.
 
De openingswedstrijd was niet goed. Tegen de Russen werd gelijkgespeeld en ook tegen Wales was het niet geweldig. Maar waar kon dit aan liggen? Alle spelers, op de derde keeper na, spelen in de Premier League. Ze zijn bekend met elkaar en hebben persoonlijk allemaal een goed seizoen gehad. Smalling kende zijn beste seizoen bij United, de vier van Spurs hebben gezorgd voor Spurs’ hoogste klassering ooit en over het seizoen van Rashford en Vardy kun je alleen maar dromen. De spelers zijn in vorm en dan is het aan de bondscoach ze op de juiste plaats te zetten.
 
Roy Hodgson is overduidelijk nog aan het zoeken naar de ideale elf en daardoor waren er weer een aantal wisselingen in het elftal. De Three Lions waren de betere ploeg tegen Slowakije. Ze hadden meer balbezit en meer schoten op doel, maar ze konden het (opnieuw) niet af maken. Misschien hebben de Engelse media mij een beetje mee getrokken in hun optimisme en heb ik daardoor last gehad van Leeuwenkoorts zoals veel mensen dat in Nederland ook hebben als Oranje (weer een keer) naar een groot toernooi gaat.
 
Jan Verhoeven