Na de zondagse wedstrijd van het vaandelteam was het weer ouderwets gezellig in het ouderlijk huis van de familie Daniëls aan de Hofdreef. Moeder Net en vader Piet zaten tevreden tussen hun zeven kinderen, de dochters Ankie, Marion en Christie en hun voetbalzonen Will, Toon, Peter en John. Toen de Bladella-voorzitter met de speld en de bloemen binnenkwam stak linesman John net een verhaal af over de scheidsrechter van die middag. En trainer Toon vertelde hoe zijn Netersel de laatste tien minuten een zekere  overwinning tegen HMVV toch nog uit handen gaf, de wedstrijd eindigde in 3 – 3.
 
Zo moet het vroeger op zondagmiddag ook geweest zijn: de mannen, met Piet voorop, strijdend om het grootste voetbalgelijk, kijkend naar Studio Sport, terwijl de dames, moeder, dochters en de kouwe kant op de achtergrond van hun wijntje dronken. Vervlogen rijden, het gaat momenteel minder met de gezondheid van Piet en daarom woont hij eigenlijk al een tijdje in het Verpleegtehuis.
 
Maar nu de huldiging. Het wordt wat stiller. De voorzitter, René Walenberg, doet zijn verhaal van de nieuwjaarsreceptie niet opnieuw maar biedt zijn excuses aan en noemt deze bijeenkomst een prima gelegenheid om iets recht te zetten. Bij Piet spelt hij het 70-jarig jubileumspeldje op en voor Net zijn er de blauwwitte bloemen. Even later, de Bladella-delegatie was net vertrokken, neuriede Piet het clublied: ‘Zwarte Broek en Blauw Trui’.
 
Iedereen in de kamer is er zich van bewust dat dit een gedenkwaardig moment is. Een moment van dank, bewondering en waardering voor een echte Bladella-voetbalfamilie in de vorm van dat ene speldje en die ene bos bloemen. Maar wel heel erg gemeend….