1920
1951
Nog geen artikelen
in uw mandje
Hoofdsponsor
Kalender
vrijdag 12 april 2024
t/m vrijdag 21 juni 2024
Activiteit
Voetbalacademy 2023-'24
18:15 - 19:30
Sportpark
vrijdag 3 mei 2024
Agenda
Kaartavond
20.00 uur
kantine
woensdag 8 mei 2024
Activiteit
Automobielbedrijf P. van de Ven Penaltytoernooi 2024
18:00 - 20:00
Sportpark Smagtenbocht
zondag 12 mei 2024
Activiteit
Afsluiting senioren
vrijdag 17 mei 2024
Activiteit
voetbalquiz
kantine
Inenting
Oudste sprak natuurlijk uit ervaring.
"Die negenjarigenprik? Stelt niets voor!"
Maar nu jongste die leeftijd bereikt had, was ie er niet gerust op. In de kleedkamer bij de F'jes had hij het verhaal opgevangen dat een jongen bij de aanblik van de spuit gillend de dokterspost verlaten had en er gingen geruchten dat er soms wel twee keer geprikt moest worden.
"Onze keeper krijgt woensdagmiddag dat spuitje," zei jongste 's morgens aan het ontbijt tegen zijn moeder. Hij vertelde het met de opluchting van de soldaat die niet opgeroepen wordt voor het oorlogsfront.
"Oh," zei zijn moeder met een cracker in haar mondhoek. Dat de brief met zijn oproep voor dezelfde woensdagmiddag al weken op de kast lag, zei ze er niet bij. Moeders hebben veel kwaliteiten, de juiste timing van een slechtnieuwsgesprek is er één van. Het zorgde ervoor dat jongste onbevangen de dagen voor de woensdag doorkwam. Hij ging fluitend naar school, op bezoek bij opa en oma en naar een verjaardagspartijtje met enge dieren. Enthousiast vertelde ie over de vogelspin die over zijn arm kroop en de boa constrictor om zijn nek. Van de inktzwarte wolk die boven hem hing, had ie geen weet.
Het bericht dat óók hij naar het front moest, bracht mijn vriendin pas op woensdag, toen jongste uit school kwam. "Het stelt echt niets voor," zei oudste nog een keer, terwijl hij zijn broodtrommel uit de rugzak haalde. 's Avonds, aan tafel werd ik bijgepraat. Over zijn keeper bij de F'jes die vlak vóór hem het kamertje ingeroepen werd en er een paar minuten later weer uitkwam met het gezicht van een loterijwinnaar. Dat jongste de andere kant op keek, toen de injectienaald als het zwaard van Damocles naast hem zweefde. En dat hij na twee seconden alsnog naar de onheilsplek op zijn arm keek, verwonderd over de snelheid waarmee het karwei geklaard was.
Een dag later liepen ze samen naar de donderdagavondtraining, jongste en zijn keeper. Als stoere zeevaarders die zojuist een stuk van de wereld veroverd hadden, namen ze de week door. "Die negenjarigenprik? Stelt helemaal niets voor." Achter hen liep een ploeggenoot met een bleek gezicht. Hij reageerde niet.
Hij moest nog.
"Die negenjarigenprik? Stelt niets voor!"
Maar nu jongste die leeftijd bereikt had, was ie er niet gerust op. In de kleedkamer bij de F'jes had hij het verhaal opgevangen dat een jongen bij de aanblik van de spuit gillend de dokterspost verlaten had en er gingen geruchten dat er soms wel twee keer geprikt moest worden.
"Onze keeper krijgt woensdagmiddag dat spuitje," zei jongste 's morgens aan het ontbijt tegen zijn moeder. Hij vertelde het met de opluchting van de soldaat die niet opgeroepen wordt voor het oorlogsfront.
"Oh," zei zijn moeder met een cracker in haar mondhoek. Dat de brief met zijn oproep voor dezelfde woensdagmiddag al weken op de kast lag, zei ze er niet bij. Moeders hebben veel kwaliteiten, de juiste timing van een slechtnieuwsgesprek is er één van. Het zorgde ervoor dat jongste onbevangen de dagen voor de woensdag doorkwam. Hij ging fluitend naar school, op bezoek bij opa en oma en naar een verjaardagspartijtje met enge dieren. Enthousiast vertelde ie over de vogelspin die over zijn arm kroop en de boa constrictor om zijn nek. Van de inktzwarte wolk die boven hem hing, had ie geen weet.
Het bericht dat óók hij naar het front moest, bracht mijn vriendin pas op woensdag, toen jongste uit school kwam. "Het stelt echt niets voor," zei oudste nog een keer, terwijl hij zijn broodtrommel uit de rugzak haalde. 's Avonds, aan tafel werd ik bijgepraat. Over zijn keeper bij de F'jes die vlak vóór hem het kamertje ingeroepen werd en er een paar minuten later weer uitkwam met het gezicht van een loterijwinnaar. Dat jongste de andere kant op keek, toen de injectienaald als het zwaard van Damocles naast hem zweefde. En dat hij na twee seconden alsnog naar de onheilsplek op zijn arm keek, verwonderd over de snelheid waarmee het karwei geklaard was.
Een dag later liepen ze samen naar de donderdagavondtraining, jongste en zijn keeper. Als stoere zeevaarders die zojuist een stuk van de wereld veroverd hadden, namen ze de week door. "Die negenjarigenprik? Stelt helemaal niets voor." Achter hen liep een ploeggenoot met een bleek gezicht. Hij reageerde niet.
Hij moest nog.
VV Bladella - Sportpark De Smagtenbocht, Bossingel 7, 5531 NH Bladel - Tel. 0497 38 19 24 - Banknummer NL83RABO0107588439 - KVKnummer 40235434 - BTWnummer NL2651786B01